beyefendi

liseden sonra çalışmaya ilk başladığımda(yaş 19) liseden sevdiğim bir sınıf arkadaşım bana(adımı sallıyorum) "ahmet bey" diye hitap edince küçük çaplı bir şok geçirmiştim. ulan 4 sene lise, 1 sene ara, tekrar görüş ve o sevdiğin insan, adımın yanına bir hitap koysun. feci bir şey, hiç sevmiyorum. küstüm zaten o çocuğa uzun süre. ciddiyim bak, konuşmadım, tavır aldım. sonra sonra beyni şarj etmeye başlayınca adımı söyler oldu. hatta bir lakap bile uydurdu bana.

neyse, seneler sonra benden yaklaşık 8-9 yaş küçük biri emrim altına girdi! bu herif de bana ahmet bey diyor. çektim çocuğu köşeye, yapıştım yakasına, dedim ki, "ulan bana ya adımla hitap et, ya da ağbi de, yoksa konuşma benimle, çek git yanımdan. ben bey değilim çünkü."

korktu çocuk, küstü sanırım bir süre! sonra alıştı ağbi demeye.

nerde kalmıştım, hah, pezevenklik müessesini anlatacaktım(pat diye girdim konuya, hah ha). bazı kelimelere takığımdır. işte bey onlardan birisi. pezevenklere de beyfendi muamelesi çekerler ve hatta bey diye hitap ederler. beyefendinin karşılığı olabilecek olan centilmen kelimesi de kadını elde etmek için yapılan çalışmaların bir bütünü sonuçta. bu işi ha para vererek yapmışsın, ha kadının altından girip üstünden çıkmışsın. sonuçta amaç aynı. neyse, başka bir arkadaşım ciddi ciddi pezevenklik müessesini kafasına takmıştı. pezevenk olmak istiyordu. valla bak. "en fazla 1 yıl arkamdan pezevenk derler, sonra hepsi bana hürmet edip beyfendi demeye başlar" dediğinde, "yavrum sen sivaslı değilsin" dedim! gerçi sivaslılara göre o meslek şehir değiştirmiş, diyarbakırlılara geçmiş, öyle derler. bu sivaslılarla ilgili durum da ilginç aslında. bu işi ilk suşehrililer el atmış. biri bu işe başlayınca akrabaları, akrabalarının akrabaları derken tüm şehrin adı kötüye çıkmış. ilginçtir, onca sivaslı tanıdım, bir sürü sivaslı ev arkadaşım oldu, bir tek askerde yamuk sivaslıya rastladım, ki o da zaten zengin çocuğuydu. neyse, o arkadaşımın pezevenk olmak istemesi ve en sonunda beyefendiye dönüşme arzusu beynimin gizli bölümlerini harekete geçirip, bey kelimesinden neden nefret ettiğime dair bilgileri ağzıma döktü. eski türk filmlerinde tüm pezevenklere beyefendi deniliyordu ve bu durum o zamanlar gözlerimin arkasına kazınmıştı. ben asla bir beyfendi olmak istemiyordum. hem de çocukluğumdan beri.

pezevenk kelimesini incelediğimizde de aynı sonuca ulaşıyoruz. kelime ermenice pozavak'dan türemiş. poz fahişe demek, avak ise bey. sanırım meseleyi çaktınız!

artık, neden sevmediğim her insana yalçın bey, mehmet bey falan dediğimi de biliyorum. hepsi ellerine fırsat geçse pezevenk olacak tipler çünkü. sevmediğim, benden büyük insanlarla da mesafe koyup, bana bey demelerini sağlıyorum. çünkü onların kafalarının içindeki bey tanımı saygın bir ifade. bendeki gibi değil. onlar bana bey derken saygı duyuyorlarken, ben onlara bey derken pezevenk demiş oluyorum. intikam soğuk yenen bir yemektir bebeğim.

birde şu var, kunteper canavarı'nın babası dünyaya geri gelmiş. ege'deki karısı 25 yıl aradan sonra onu görünce taze gelinler gibi heyecanlanıp müthiş bir laf ediyordu;

"hii, beyim gelmiş!!!"