israil neden saldırıyor?

israil, aslında kral süleyman'dan sonra parçalanan devletin güneyinde kalan kısmın adıdır. kuzeyinde de yahuda devleti vardır. yahudilerin en büyük düşmanı olan babiller, önce güneydeki israil devletine son verdi. sonra yahuda krallığına. sonrada tüm yahudileri babil'e sürdü, ki biz buna babil sürgünü diyoruz ve 50 yıl sürmüştür.

işte bu sürgünde yahudilerin tek tanrı inancı milli bir nitelik almıştır. neyse, babil sürgünü sırasında yahudiler hiç duymadıkları efsaneleri duydular. sümer ve babil mitlerini öğrendiler. bunları kendi kitaplarına aldılar, ki yaratılış ve nuh tufanı bunlardan sadece ikisidir. yahudileri bu esaretten persler kurdardı. babil'i yıkan persleri yahudiler çok sevdi. onların inançlarını da ilginç buldular. çünkü perslerin inancınında kötü bir tanrı vardı. iyilik ile kötülük sürekli savaş halindeydi(manikeizm) ve yahudiler bu kötüden şeytan kavramını türettiler. tabii en büyük düşmanları babillerin en büyük tanrısı olan marduk'u şeytanla özdeşleştirmeleri çok uzun sürmedi. incilde yuhanna'nın vahyinde geçen şeytan, marduk'un ta kendisidir. bu esaretten sonra yurtlarına dönen yahudilerin ahit sandığı kaybolmuştu. ama bambaşka bilgilerle yurtlarına dönmüşlerdi.

bu sürgünden sonra tevrat'ı yazdılar. çevresinde bulunan halkların tamamı çok tanrılı dinlere inanırken, onlar sadece kendilerine görünmeyene tapardı. gel zaman git zaman romalıların filistin'i işgali ile durum değişmeye başlamıştır. içlerinde yoğunlaşan bağımsızlık fikirleri eşliğinde isa'dan sonra ikinci yüzyılda büyük bir yahudi isyanı çıkar. ama romalılar bunu son derece kanlı bir şekilde bastırır. süleyman mabedi yıkılır. yahudilerin büyük bir bölümü ortadoğu, rusya ve avrupa'nın değişik yerlerine göç ettirilir. ikinci büyük sürgün başlamıştır.

dünyanın dört bir yanına dağılan bu insanlar ispanya'dan polonya'ya, rusya'ya, iran'a, almanya'ya yani ingiltere hariç her yere(ingiltere'ye yahudi göçü protestanlığın kabulünden sonra olmuştur) gitmişlerdir. yahudiler bu ülkelerde toprak sahibi olamadıkları için(toprak kilise ve soylulara aittir) faizcilik ve ticaretle uğraşırlar. ama hristiyanlar isa'nın kanının onların ellerinde olduğunu düşündüğü için tabiri caiz ise canları sıkıldıkça yahudileri katledirler(yunanlılar selanik'e girince ilk önce yahudileri katlettiler). iyice içlerine çekilmişlerdir. özellikle ispanya'da başlarına gelenlerden sonra büyük göçlerine devam ederler.

ne asil, ne din adamı, ne de serf olmadıkları için hiçbir kanuni hakları yoktur. venedik'te gettolarda yaşarlar. sadece günün belirli saatlerinde çalışabilirler. okuyamazlar. ancak 1848 ihtilallerinden sonra bazı haklara kavuşabilirler. ancak almanya'nın birleşmesinden sonra durum bambaşka bir özellik arzeder.

yükselen alman bilinci yahudilere de sirayet eder. onlar da tarihdeki büyük aryan ırkının neferi olmak istemektedirler. yani yahudiler de artık alman olmak istemektedirler. avrupa'daki yahudilerde kendilerinden nefret hareketi başlar. yüzbinlerce yahudi din değiştirir. almanlaşır. alman soyadları alırlar. hatta filistin'e göç etmeye başladıklarında bile almanya'nın himayesinde olurlar.

işte siyonizm, yahudilerin bu kendilerinden nefret etme hareketine bir tepki olarak doğmuştur. yahudilerin yok olmaması için çalışmışlardır ve bunun başarılabilmesi için de milli bir devletleri olması gerektiğini anlamışlardır. theodor herzl'in amacı sadece milli bir devlettir. ve bu devletin illede filistin'de olması gerekmemektedir. filistin'den başka kıbrıs ve habeşistan'ı da düşünmüşlerdir. ancak kendisi bu devleti görememiştir (çocuklarından birisi toplama kamplarında ölmüştür. diğeri de intihar etmiştir).

neyse efendim ikinci dünya savaşı öncesi ve savaş sırasında meydana gelen büyük katliamda orta avrupa'da yaşayan yahudilerin neredeyse tamamı katledilir. yahudilerin almanlaşmasını içlerine sindiremeyen, alman ırkının saflığına leke sürüldüğünü düşünen naziler bu aşağılık(!) ırkın temizlenmesiyle alman ırkın da temizleneceğini düşünürler. bu işi sadece almanlar yapmamıştır. davut yıldızını takma zorunluluğu almanya'dan önce fransa'da uygulanmıştır. almanlar fransa'yı işgal ettiğinde yahudileri toplamakta zorlanmadılar. bu büyük katliamdan sonra yaşayabilmek için milli devlete olan ihtiyaçları iyice artınca daha büyük kitleler halinde filistin'e göç ettiler.

1948'de devlet kurulmadan önce bu işe karşı çıkan yahudiler de vardır. çünkü "yeni devleti sadece mesih kurabilir" inancı yüzünden, ortodosk yahudiler mesih gelmeden devletin kurulmasına karşı çıkmışlardır. devletin kurulmasının ertesi günü araplar toplu halde saldırdı. yendiler. sonra bir daha, bir daha yendiler. ve günümüze gelindi. artık israil diye bir devlet var. bu devlet komşularıyla anlaşmak isteyebiliyor. sonra bunu sabote ediyor. işgal ettiği topraklardan vazgeçmiyor. kudüs'ün tamamını istiyor. süleyman mabedi uğruna başka eserleri tahrip ediyorlar. çoluk çocuk demeden insanları katledebiliyor. eli kanlı insanlarını başbakan yapabiliyor. ama artık yahudiler, başları sıkıştığında kaçabilecekleri devletlerinin varolmasını istiyor.

birinci körfez savaşı sırasında israil'de tüm yetişkin erkekler askere alınınca çalışabilecek erkek kalmamıştı. ve noldu biliyor musunuz? dünyada yaşayan onbinlerce yahudi israil'e geldi. bazıları dolar milyoneri, bazıları sıradan insanlardı. ama o dolar milyoneri insanlar garsonluk yaptı, tuvaletleri temizledi. işte bu yüzden israil var. kendilerinde bu inanç olduğu için var. kendilerini güvende hissedebilmek için saldırıyor, yakıyor, yıkıyorlar, gözleri dönmüş bir şekilde katlediyorlar. bu binlerce yıllık psikoloji, yani yok olma psikolojisi yüzünden saldırıyorlar. ve kendilerinden nefret edildikçe de saldıracaklar ve var olacaklar.