böyle oldu

eskiden, çok eskiden, daha ıhlamur yaprakları kaynatılmadan evvel güçlü bir adam varmış. elinde baltası, belince kaması ile tüm ormanı dolaşır ve kendine halat yapacak ağaç ararmış. ve birgün uzaklardan kuvvetli bir ses duymuş ve ardından gelen yıldırım onu çarpmış. velhasıl kelam halat yapacak ağaç ararken ıhlamurun yanında duran bu kişi, yıldrım düşmesi ile ağaçla bir bütün olmuş. her yıldırım düşmesinde içi korkuyla dolmuş, her seli umutla beklemiş, her yaprağına dokunana dokunmuş. ormancımız ıhlamurlar altında, ağaca yapışık vaziyette hayatını sürdürürken bir orman perisi bu kişiyi keşfetmiş. elindeki sihirli çubuğunu masturbasyon yapmak için kullanan bu periyi elfler sevmiyorlarmış ve onu lorien diyarından atmşlar. ahlaka aykırı davranışları seven bu pericik ağaçadamı farkedince çok duygulanmış ve hemen ıhlamurun kabuğuna emir vermiş; "ayrıl." kabuğun ayrılması ile beraber güçlü kuvvetli adam periyi bağrına basmış. onunla hatıra fotoğrafı çektirmiş. ona, tutunabilmesi için kendi kabuğundan yaptığı halatı vermiş. yani sardon'u...

artık kahramanımız tüm elflere düşman, tüm hobbitleri öldüren bir aşağılık adam, ama göze itaat etmeyecek kadar da gururlu bir ormancı olmuş. peri ise elindeki halatla hoppidi hoppidi oynamış. sevmediği perileri onunla kırbaçlamış, goblinleri onunla dizginlemiş, insanlara onunla hükmetmiş...

işte bu iki münafıkın hatırına insanlar ıhlamur kabuğundan halat yapmış, iki münafıkın hatırına halatlar sağlam olmuş, tekneleri karada tutmuş. iki münafıkın hatırına insanlar bu halata sardon demiş. peri de sardon'un hatırına bu ağları balıkla doldurmuş. ama yunuslar ve köpekbalıkları hariç...