aquina'lı thomas, "hayatın bir çok anında insanlar için görme duyusundan çok daha önemsiz olan dokunma duyusu, gerçekliğe varma konusunda tek değilse de başlıca araçlarımızdan biri oluyor" demiş zamanında. 13. yy falan işte, herif engizisyonun yolunu taşlarla döşeyip bir çok insanın kanına girmişken bu lafı da etmiştir.
dokunmak, bazen görmekten daha önemlidir. çünkü o bazenlerde ancak dokununca gerçek olup olmadığını anlayabiliriz. halüsinasyonda olduğu gibi, görmek her zaman fayda etmez. hatta şu sanal dünyada görebilirsiniz, duyabilirsiniz, belki teknoloji ilerledikçe tadabilir, hatta koklayabilirsiniz. ama dokunamazsınız. bu imkansızdır. bu yüzden de net her zaman için sanal kalacaktır. çünkü dokununca sanallık değişir, gerçek olur.
şöyle devam edeyim, eliniz olmayıp yerinde bir takma el olsa ve kafanızı kaşısaydınız onunla, o elinizin kaşağıdan farkı kalmazdı. hisseden tek yeriniz kafanız olacaktı. oysa şimdi hem parmak uçlarınız, hem de gelecekte kemerimi süsleyecek olan kafa deriniz hissedecektir(!)
bu takma kol, kafa benzetmesini varsa eğer karşılıksız sevdalarınız için de kullanabilirsiniz. siz ne kadar severseniz sevin, karşınızdaki size ilgi duymuyorsa eğer hissedeceğiniz tek şey kendi kara sevdanızdır. karşı taraf ise sizin hissettiğinizi hissedemeyecektir, ki bu durumdan daha doğal bir şey olamaz.
fotoğraflara da sarılamazsınız. onlara dokunarak kelebek etkisi gösterip geçmişe de gidemezsiniz. bence fotoğraf biriktirmek saçmalıkların en büyüklerinden birisidir.
bu yüzden yoldan geçen birini görebilirsiniz, kokusunu koklayabilirsiniz, söylediklerini duyabilirsiniz, ama dokunamazsınız. bu yüzden elektronik kitaplar teknolojiye dokunmaktan hoşlananlar hariç hiçkimseyi tatmin etmeyecektir.
tatmak ise bambaşka bir şeydir. fiziksel temasın en son noktasıdır.
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder