evimin bir odası

aylar önce bir izleğimin bir isteği vardı. siz buna sanırım mim diyorsunuz, neyse işte, fede'nin evimin bir odası adlı parçasını yorumlamamı istemişti. çok zaman geçmiş, unutmuştum, hatırlayınca hem dinleyeyim, hem yazayım dedim.

bazen bir odaya sıkışmış ilişkiler vardır. her şeyi aynı mekanda yaşarsınız, hatta ilişkiniz patetik bir hal bile alabilir. o odadan ilk kim çıkar ben bilemem, bazen ikisinden birinin cansız bedeni bile çıkabilir. bazen çıkan tek şey sinirli bir yüz, dağılmış saçlar, kızgın bakışlar ve sert kapı çarpması olabilir. o andan itibaren o odanın içine sıkışıp kalırsınız, çıktıktan sonra da giremezsiniz. sanırım fede'nin başına böyle bir aşk gelmiş, kadın en sonunda gitmiş ve o andan itibaren herşey fede için bitmiş.

evimin bir odasında uyur,
mutsuzluk.
oysa bende damla damla büyüyor,
uykusuzluk.

(eskiden sürekli seninle beraber yaşadığım, siparişlerimizi bile afiyetle yediğimiz, içtiğimiz, çektiğimiz, kazıdığımız, yazdığımız, yardırdığımız, kanattığımız, kırdığımız, parçaladığımız odada artık sen yoksun. senin olmadığından günden beri o odaya giremiyorum, başka bir yerde de uyuyamıyorum)

inandığım aşk,
yaşlı bir düş,
ve sevdan çok uzakta bir karlı kış.

(senin beni sevdiğine inandığım bu zaman dilimi çok zaman önceydi. çok zaman geçti, artık içimi bile ısıtmıyor, soğuk)

var say ki yüreğim bu gece bir kuş.
kanadımı kırar fırtınan uçamam, uçamam.

(yüreğimdeki aşk kuş olsa bile, sevdan çok uzaklarda kaldı, yetişemez o zamanlara, yetişse bile bakışlarının kararlılığı kalbimi kırar, uçamaz yanına)

uçamam, uçsam da sana varamam.
varsam bile inan, kalbine dokunamam.

(tüm cesaretimi kırdın, bir daha seninle konuşamam, konuşmaya çalışsam bile biliyorum, o günleri bir daha yaşayamam)

sevdan çok uzakta bir karlı kış
yüreğim vurgun bir kuş.

(sevgin bana artık çok uzak, yolu yok, biliyorum)