90'lar

insanlar yaşlandıkça gençliklerini özler oluyor ve o gençliklerine ait klişelere daha fazla saplanıp kalıyorlar. mesela "nerde o eski bayramlar" diyen yaşlı amca o eski bayramları değil, gençliğini özlüyordur. 90'ların şarkılarını özleyen kişi ise belki lise sevgilisini, arkadaşlarını, aylak yaşantısını özlüyordur, ama bana hiç kimse ama hiç kimse o şarkıları özlediğini söylemesin. saçmalamayın ulan!

lise ve üniversite yıllarımın geçtiği doksanların türk pop müziğini hiç sevmem. gerçi yabancı pop müziğini de sevmem! o müzik, basit anlatımı ile keyboard müziğidir. istisnalar hariç, her sesi çıkaran bu alet ile müzik yapılmıştır. bunun sonucunda da bu berbat müziğe daha fazla dayanılamamış ve en sonunda sonu gelmiştir. en azından müzik kaliteli olsaydı bu kadar çok çöp şarkı ve şarkıcı olmazdı. zaten bu yüzden, doğru yatırımı yapamadıkları için önce korsan cd'ye, akabinde internete yenildiler. yenilmeleri de iyi oldu. piyasadan yüzlerce isim silindi.

sadece müzikle kalsa bu iğrençlik yine iyi diyeceğim. ama sinemaya da girmiştir bu ucuzluk. amerikalı filmi izlenebilecek bir film mi yahu. ne kadar berbat bir görüntüye sahip olduğunu bir düşünün yeter. türk sinemasının yavaş yavaş patlamaya başladığı bir dönemdi üstelik, ama bir nihavent mucize hatırlarım, aman siz hatırlamayın, hala daha kusma isteği uyandırır bende. o zamanki dizileri de hatırlayan hatırlar. şimdi gördüğümde "biz bunu mu izlemişiz" diyebileceğim onlarca dizi var. star'ın ilk dizileri özellikle, şu ayşen gruda'nın oynadığı mafya ana'lı, mahallenin muhtarları falan, ki o dönemden tek unutulmaz dizi kaygısızlar'ın star'da yayınlanan bölümleridir. kanal 6'da saçmalamışlardı.

neyse, bence 90'ları patlatan 3 albüm vardır. aşkın nur yengi-sevgiliye, sezen aksu-gülümse ve yonca evcimik-abone. magic box ve akabinde kral tv'nin kurulması ise gerçek büyük patlamaya neden olmuştur. pıtırak gibi şarkıcı türemiştir. disko kralı'nın 90'lar bölümlerini seyredenler rüya ersavcı ve barbaros hayrettin'in söylediği olağanüstü berbat şarkıları tekrar duymuş oldular. işte insanlar o zamanlar o kadar berbat müzği yapıyor ve konserler vermeye yelteniyorlardı. dönem kaset devriydi, o kasetlerden bir tane bile kalmadı bende. walkmanlerin çöplerde bile kalıntısı kalmadı. kasetçalarlar ise tamamen bitti şimdi. onu da geçtim, raks diye bir şirket vardı. o bile battı gitti yahu. şimdi düşündüğümde o devrin teknolojisinin tamamen bir geçiş dönemi olduğunu sanıyorum. çünkü 20 yıl gibi kısa bir zaman diliminde bu koskoca kaset sektörünün yok olması hala bana inanılmaz geliyor. iyi ki çöktü bu arada. şimdi cd bile ölmek üzere. en güzeli oluyor.

90'lar tamamen popülerliğin egemen olduğu bir dönemdi. mesela bir albümde dabruka kullanmışlardı ve albüm çok tutmuştu. artık herkes albümlerde dabruka kullanmaya başlamıştı. milleti bıktırıncaya kadar o estrümanın sesini kullanıyorlardı. millet ondan bıkınca başka başka bir enstrüman hemen popüler oluyordu.

tüm iğrenç müziğe rağmen benim favorim her zaman için grup vitamin'in ilk halidir. onlar inanılmazdı... 90'larda patlayan pop müzik, yerini 2000'lerde filmlere ve dizilere bıraktı. ama mantık aynı mantık. o kadar çok iğrenç film yapıyorlar ki en sonunda bu sektörde çökecek. sadece iyiler kalacak.