germenler

avrupa halklarının latinlerle beraber temelini oluşturan bir hint-avrupa klanı diyebileceğim topluluktur. roma imparatorluğu zamanında güney fransa, ispanya ve güney italya latinleşirken, avrupa'nın kuzeyi germenleşti.romalı tacitus, eski efsanelere dayanarak germenlerin mannus adlı bir atadan gelme olduğunu söyleyen, ingaevonlar, herminonlar ve istaevonlar olarak 3 gruba ayıran ilk kişidir.

germenlere ilk olarak mö 1000 yıllarında kuzey avrupa ve iskandinavya'da rastlanır. arkeolojik kazılar sonucu uygarlık açısından keltlerden daha geride oldukları belirlenmiştir. oldukça ilkel bir yaşıntıları vardı. göçebeydiler ve avcılık-toplayıcılık yaparak yaşamaktaydılar. savaşçı ve ilkel bir millet olduklarından keltler onlara garm diyormuş. ama bu barbar insanlar yavaş yavaş şimdiki almanya'nın güney batısına, galya'ya ve belçika'ya kadar gelirler. burada yaşayan kelt kabileleri bu baskıya dayanamazlar ve batıya ve güneye doğru kaçarlar. yağmalayarak yaşayan bu kabileler, yağmalanacak rakip kabile bulamazlarsa kendi içlerinde talana başlarlarmış. ilginç ama, romalılar keltler ve germenleri ancak mö 50'lerde ayırt edebilmişlerdir. o tarihe kadar ikisini de barbar olarak gördüklerinden ayırma gereği duymamışlar anlaşılan. romalılara göre barbardan kasıt yerleşik yerleşik hayata geçmeyen göçebelerdir. barbarlığın kan dökücülükle alakası yoktur.

gökyüzü tanrısı woden ve thor'a tapan bu kabile, birayla tanıştıktan sonra günümüze kadar bu içkinin müdavimi olacaktır.

teutonlar ise mö 1500 civarında baltık denizi kıyılarına ilk olarak yerleşmişlerdir. burada uzun süre kalıp nüfusları da artınca avrupa içlerine doğru yayılırlar. germen soyundan olan kavimleri göstermek için kullanılan teutsch ve deutsch adı teutonlardan gelmeketedir.

(hermann arminius)

hermann arminius, bugünkü almanlarca tarihin en büyük alman kahramanı olarak görülür. bu germen kabile reisi, ms 9'da, teutoburg ormanı’nda (bielefeld) publius quinetilius varus’un komutasındaki 3 roma lejyonu yok ederek roma’yı büyük bir yenilgi’ye uğrattı. bu yenilgi, roma'nın bir daha bugünkü almanya sınırını geçmemesini sağlayıp orada yaşayan kabileleri roma etkisinden korumuştur. ms 3. yy'da civarlarında germenler göçebilikten sıkılıp yerleşik hayata geçmeye başlarlar. yani köylerini kurup tarıma başlarlar. zaman geçtikçe krallık haline de geldiler. güçlüler zamanla zayıfları egemenlikleri altına aldılar. romalıların kuzeye girişlerini kesin olarak engellediler. romalıların zayıflamalırla beraber son sürrat roma'ya daldılar. tabii bunun nedeni kavimler göçüdür.
hunların itelemesiyle beraber 300 yıl sürecek olan göçler başlamıştır. başlarında kralları bulunan bu kabilelerden gotlar ispanya ve italya'ya, vandallar güney ispanya ve kuzey afrika'ya geçerler. lombartlar şimdiki kuzey italya'da lombardiya'yı kurdular. anglo saksonlar ise, ingiltere'ye geçerek oraya angleland (england) adını verdiler. franklar da, gal'e inerek gallerle karışıp franları oluşturdular.

roma'yı işgal eden germen kabileleri, roma'nın kültürünü ve dilini benimseyip zamanla onlarla karıştılar. ancak şimdiki almanya civarında kalanlar kendi dil ve kültürlerini korudular. romalılar bu germen kabileler için aradan bin yıl geçse bile medeniyete alışamyacaklarını öngörmüşlerdi. dedikleri gibi oldu, germenlerin avrupa medeniyetine katkısı ve öncüsü olma durumu 1700-1800'ler civarında başlamıştır.

güneyde kalanlar zamanla romanın yeni dinini de benimserken kuzey için bu süreç biraz uzadı. oldukça uzun ve kanlı geçen savaşlar oldu. romalılar isa'nın aslında bir teuton şövalyesi olduğu yalanını da söylediler(ki bir çok nazi bu yalana 1940'larda bile inanmaya devam etmiştir). gerçi germenler yüzyıllar sonra katoliklerden intikamlarını alacaklardır. anlatılan bir hristiyanlaşma öyküleri ilginçtir. şimdiki hollanda, ms 500 yıllarında geniş ormanlık alanlara sahip ve germen boylarının yaşadığı topraklardır. işte oralarda hemen tüm germenler gibi doğaya tapınma vardır. işte ingiltere ve irlanda'dan gelen benediktus keşişleri bu bölgeyi hristiyanlaştırmak için faaliyetlerini sürdürdürmektedirler. neyse, bir benediktus keşişi ormanda dev bir ağaca tapan klanın yanına gelir ve işin saçmalığını anlatır. sonra elindeki baltayı gösterip bu dev ağacı keseceğini söyler. klanın lideri ona güler ve kesemeye başlaması ile beraber başına yıldırımların düşeceğini, hemen o baltayı bırakmasını söyler. ama keşiş ağacı keser. hiçbir şey de olmaz. tüm klan şaşkın vaziyette olayı izlemiştir. akabinde klan liderinin vaftiz olması ile tüm klan hristiyan olur.

kabilelerine gelirsek eğer;

allemanniler: almanya'ya ismini verem kavim
anglonlar: ingilizlerin temellerinden birisi.
saksonlar: şu robin hood'a ezilen kişiler. yine ingilizlerin temelini oluşturur. 700'lerde hristiyan olmuşlardır. en son hristiyan olan kabiledir.
lombardlar: kuzey italya'nın halkının temeli. italyanların bir parçası olmuşlardır.
vizigotlar: batı gotları. ispanya'ya yerleşmişler, ancak müslümanların ispanya'yı işgal etmesinden sonra yok edilmişlerdir. hristiyanlıkla ilk tanışan germen kabilesidir. 300'lerde germen kabileler arasında hristiyanlığı yaymışlardır.
ostrogotlar: italya'yı bir süre yönetmişlerdir. 400'lerde mesih inancını biraz değişik yorumladıkları için(ariusçuluk) papa neredeyse tamamını katletmiştir. rivayete 1000 kişi bu katliamdan kurtulmuştur. eğer papa'nın kilisesinin kendi kiliseleriyle beraber yaşamasına izin vermeyip gelecekte kendilerine yapılanları papa'ya yapsalardı avrupa tarihi çok daha değişik olabilirdi. çünkü insancıl bir halk haline gelmişlerdi.
normanlar: ingiltere'yi son istila eden kavim. normandiya'ya adlarını vermişlerdir.
franklar: fransızların temeli. ariusculuğun yok edilip, 500'lerde katolikliğin yayılmasını sağlayan kabiledir.
vikingler: oldukça yağmacı olan bu kabile bilindiği gibi şimdiki iskandinavya ve danimarka'da yayılmışlardır. oldukça kanlı ve baskı dolu bir dönem sonucunda hristiyan olmuşlardır. bu kanlı sürecin etkileri günümüzde bile o topraklarda görülebilir.

bu kabilelerin yanında boyer, thürg, kvad, burgund, gepid adlı germen kabileleri de vardır.

hristiyanlaşma süreci sonrası kutsal roma-germen imparatorluğu'dur, ki o da ayrı bir yazı konusudur.


(yazıyı iki internet sitesi ve okuduklarımdan aklımda kalanlarla oluşturdum.)