cinnet

insan beyni bazen garip şekillerde işleyebiliyor ve aslında hiç yapmak istemeyeceğin bir şeyi sana yaptırabiliyor. mesela, güzel bir şekilde başlayan cuma akşamım, uyumanın akabinde ne olduğunu bile hatırlamadığım karmaşık rüyalarından ardından netin başına geçmemle devam etti ve o anda çok eski bir dostuma, olabilecek en anlamsız mesajlardan birini attım. yani onun "bu ne lan, yuh öküzmüş lan bu, gerçek yüzünü ancak şimdi görebildim" diyebileceği ve gülüp eğlenmesinden başka bir işine yaramayacak bir mesaj. öyle bir şey ki bir daha yüzüme bile bakmaz.

sonra yattım uyudum. sabah kalktığımda yüzümde bir sırıtma ifadesi, zafer kazanmışım gibi garip bir hal. öğleden sonraya kadar devam eden bir durum, içimde bir sevinç var. sonra bir kaç saat daha geçti ve birden yaptığım işin ne kadar salakça bir şey olduğunu fark ettim. çocukça bile değil, çok salakça bir şey.

nasıl desem şimdi, sanırım insan beyni bazen kontrolü eline geçiriyor ve sana bir sürü emir verip, beynin hastalık olarak gördüğü bir durumu kesip atıyor. galiba cinnet de böyle bir şey. normalde hiç bir zaman yapmayacağın şeyleri yapıyorsun. sonra sen kontrolü eline alınca içinde bir pişmanlık beliriyor. böyle saçma sapan bir şeyler işte. uzun lafın kısası; insan beyni, senden bağımsız olabiliyor.